Καθώς η πανδημία του κορονοϊού άρχισε να εξαπλώνεται και στη χώρα μας, οι οδηγίες για την απαγόρευση κυκλοφορίας και την απομόνωση, τα κλειστά θέατρα, μπαρ, εστιατόρια, αλλά και η εργασία από το σπίτι μας ανάγκασε όλους μας να περνάμε περισσότερο χρόνο στο σπίτι. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όλο και περισσότερος κόσμος στρέφεται στη μαγειρική στο σπίτι όχι μόνο για λόγους ‘επιβίωσης’, αλλά και ως μέσο χαλάρωσης και διασκέδασης.
Πράγματι, το φαγητό -αλλά και η όλη διαδικασία παρασκευής και κατανάλωσής του- κουβαλάει από πάντα πολλές σημασίες, που ξεπερνούν το ”τρώω για να επιβιώσω”. Το φαγητό μπορεί να συνδεθεί με αισθήματα απόλαυσης, χαλάρωσης και ξεκούρασης: ένα ζεστό γεύμα μετά τη δουλειά, ένα γλυκό μετά από μία έντονη μέρα, ή μία έξοδο με τους φίλους μας το σαββατοκύριακο. Αλλά το φαγητό είναι επίσης κοινωνικοποίηση και ευκαιρία να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια, τους φίλους και τα παιδιά μας, είτε στην κουζίνα, φτιάχνοντας μία πίτα ή προετοιμάζοντας ένα τεράστιο εορταστικό γεύμα, είτε γύρω από το τραπέζι.
Ειδικότερα στις ημέρες που διανύουμε, πέρα από όσες συνδέσεις μπορούμε να κάνουμε ανάμεσα στην τροφή αυτή καθαυτή και τα συναισθήματά μας, η ίδια η διαδικασία της μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής φαίνεται να αποκτά ξανά και άλλες τις σημασίες. Με όλα τα καταστήματα κλειστά και τις πρώτες ύλες της μαγειρικής εύκολα προσβάσιμες και διαθέσιμες στην πλειονότητα του κόσμου, η μαγειρική στο σπίτι γίνεται το καινούριο χόμπι και ‘αποκούμπι’ πολλών από εμάς. Είναι ένας τρόπος να αφιερώσουμε χρόνο σε κάτι δημιουργικό, να νιώσουμε παραγωγικοί αλλά και να προσφέρουμε στους δικούς μας ανθρώπους. Παράλληλα, μπορεί να αποτελέσει μία διέξοδο στο άγχος και τις αγωνίες μας, έναν τρόπο να ”κάνουμε κάτι με τα χέρια μας”, να απασχοληθούμε και να απορροφηθούμε από τις σκέψεις μας.
Με έναν τρόπο, το μαγείρεμα και οι παρασκευές συνταγών, είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας, που μπορεί να μας επαναφέρει στην ενσυνειδητότητα: για να μαγειρέψεις, πρέπει να είσαι παρόν και συγκεντρωμένος σε ο,τι κάνεις. Έτσι, μπαίνοντας στην κουζίνα, μόνοι ή με την οικογένεια μας, και αφιερώνοντας χρόνο και ενέργεια σε μία συνταγή, μπορούμε να νιώσουμε ότι ερχόμαστε ξανά σε επαφή με τον εαυτό μας και το σώμα μας, ελέγχοντας τα χέρια μας σε κάθε βήμα της συνταγής, ενώ συγκεντρωνόμαστε σε κάτι διαφορετικό από τις σκέψεις και τα προβλήματά μας. Και αυτή η διάσπαση, αν και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μην είναι η λύση, στην περίοδο που διανύουμε, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για πολλούς από εμάς.
Την ίδια στιγμή, το ίντερνετ έρχεται να παίξει το δικό του ρόλο: οι selfies στα social media, αντικαθίστανται στον καιρό της καραντίνας, από εικόνες σπιτικών ψωμιών, πίτες, γλυκά και ‘εξωτικές’ ή ιδιαίτερα απαιτητικές συνταγές. Το μοίρασμα των συνταγών, της δημιουργικότητας μας και της μαγειρικής διαδικασίας δεν αφορά πια μόνο τα μέλη του σπιτιού, αλλά μπορεί να φτάσει σε πολύ περισσότερο κόσμο- φίλους και αγνώστους μας. Έτσι, φαίνεται ότι η μαγειρική σε αυτή την ιδιαίτερη περίοδο, λειτουργεί σαν ένα σημείο επαφής και μοιράσματος μέσα από διάφορα groups και media- ένα σημείο επαφής, συζήτησης και ”παρέας” σε μία τρομακτική και αγχωτική για όλους μας συνθήκη.
Το φαγητό αλλά και η διαδικασία παρασκευής του, ήταν πάντα σημαντικές στη ζωή του περισσότερου κόσμου. Τώρα, η μαγειρική και οι διάφορες παρασκευές στο σπίτι, νοηματοδοτούνται εκ νέου. Το μαγείρεμα στην καραντίνα, γίνεται δραστηριότητα που αφορά όλο και περισσότερο κόσμο και λειτουργεί σαν ένα μέσο χαλάρωσης ή/και διασκέδασης. Στην αναγκαστική απομόνωση όπου δεν ερχόμαστε σε επαφή με τον κύκλο μας, η μαγειρική, καθώς τη μοιραζόμαστε με τα άτομα που ζουν μαζί μας, μπορεί να καλύπτει τα κενά στην κοινωνικοποίησή μας και την ανάγκη μας να συνδεθούμε με τον κόσμο. Τέλος, η μαγειρική στο σπίτι, όπως περνά μέσα από τα φίλτρα του instagram και το ίντερνετ, φαίνεται να δημιουργεί ένα καινούριο αίσθημα οικειότητας, αλλά και ελέγχου, στις ζωές μας.
