Στη σύγχρονη κοινωνία βλέπουμε συχνά από επιστήμονες να κάνουν λόγο για διατροφικές διαταραχές. Μία ‘άτυπη’ διατροφική διαταραχή, καθώς δεν έχει λάβει επίσημη αναγνώριση είναι η νευρική ορθορεξία ή ορθορεξία. Με τον όρο αυτό προσεγγίζεται μία εμμονική επιλογή σε σωστή και υγιεινή τροφή που μακροπρόθεσμα οδηγεί τον πάσχοντα σε αποκλεισμό ομάδας τροφίμων που θεωρεί ανθυγιεινά. Ενώ το άτομο με ορθορεξία δεν καταδιώκει απαραίτητα την απώλεια βάρους, αναζητά παθιασμένα τη συνεχή κατανάλωση υγιεινών τροφών. Στον πυρήνα της διαταραχής αυτής δεν βρίσκεται η ποσότητα, αλλά κυρίως η ποιότητα της διατροφής.
Τα χαρακτηριστικά ενός ορθορεκτικού ατόμου εντοπίζονται στην εμμονή. Η υπερβολική προσήλωση σε υγιεινά τρόφιμα σημαίνει ότι το άτομο σπαταλά τη χαρά και την απόλαυση που προσφέρει το φαγητό. Αντί να απολαμβάνει τη διαδικασία του φαγητού, εξαιτίας της εμμονής του απομονώνεται κοινωνικά, μειώνοντας έτσι την ποιότητα της ζωής του. Οι ομάδες τροφίμων που συνήθως αποφεύγονται είναι η ζάχαρη, αλάτι , γλυκά , τηγανιτά, λιπαρά, αρτοπαρασκευάσματα , γαλακτοκομικά. Σε σοβαρές περιπτώσεις ,η ορθορεξία μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε υποθρεψία καθώς σταδιακά εξαλείφονται συγκεκριμένες ομάδες τροφίμων που είναι αρκετά σημαντικά για την θρέψη.
Ως προς αντιμετώπιση αυτής της διαταραχής, η συνεργασία δύο ειδικευμένων επαγγελματιών είναι κρίσιμη. Ο διαιτολόγος προσφέρει διατροφική εκπαίδευση, ενώ ο ψυχολόγος υποστηρίζει στην απενοχοποίηση των τροφών, την επαναπροσδιορισμό των σκέψεων και συναισθημάτων χωρίς ψυχαναγκασμούς. Μόνο μέσα από αυτήν την ολιστική προσέγγιση μπορεί κανείς να ανακτήσει τη χαμένη απόλαυση της διατροφής και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του. Η πραγματική αλλαγή όμως θα επέλθει όταν το άτομο αποφασίσει πως θα προσπαθήσει να βελτιώσει τη σχέση του με το φαγητό και η μέθοδος που θα χρησιμοποιηθεί. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να είναι σε θέση το άτομο να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και ότι η στάση του αποτελεί πρόσκομμα για να απολαύσει τις πραγματικές χαρές της ζωής του.
Εν ολίγοις, η ορθορεξία αποτελεί μια σοβαρή διαταραχή πρόσληψης τροφής που ακόμα και άτυπα , χωρίς κάποια επίσημη διάγνωση , αποτελεί μια διαταραχή που απασχολεί ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ανθρώπων. Το πρώτο βήμα ως προς τη θεραπεία της είναι αρχικά η συνειδητοποίηση της διαταραχής από το ίδιο το άτομο και επόμενα από την συνεργασία ειδικών- διατροφολόγου και ψυχολόγου- για την αντιμετώπιση και ως προς το διατροφικό μέρος και ως προς την ιδεοψυχαγκαστική προσέγγιση της πρόσληψης τροφής.
